Baysan Pamay’ı, eğer İstanbul’da tiyatroya gidiyorsanız tanıyor olma ihtimaliniz yüksek. Çünkü salonlardan birinde görmüş olabilirsiniz. Baysan Bey, hayatını tiyatro izlemeye adayan bir seyirciydi. Kendisini “emekli devlet memuruyum” diye tanıtıyordu ama emekli olmadan önce başlamıştı tiyatro tutkusu. Ta 60’lı yıllardan beri oyun izlediğini söylüyordu. Emeklilik yıllarında artık onu bağlayan bir sorumluluğu olmadığı için (eşi, çocukları, torunları ve kitap okumak dışında) bütün zamanını tiyatro izlemeye ayırmıştı.
Baysan Bey, tiyatrolar oyun tarihlerini açıklayınca bilgisayarda excel’de bir dosya açar, gün gün oyun programlarını girer. Sonra gideceği oyunların biletini ve tanıtım broşürünü alır, ki eğer oyun bir uyarlama ise uyarlanan kitabı bulur, ulaşabiliyorsa oyunun metnini okur sonra gider salonda izleyici koltuğuna otururdu. İzlediği oyunlarla ilgili de ahkam kesmezdi. Eğer oyunu çok sevdiğiyse bir daha gitmek isterdi. Sonra biletini, oyunla ilgili broşürleri koltuğunun altına koyar, evine gider, onları bir dosyaya yerleştirip arşivlerdi. Yılda izlediği oyun sayısı 300’ü buluyordu.
Baysan Pamay, tiyatroculara her durumda destek olan bir seyirciydi.
‘Her oyun insan için kurulan bir dünyaydı’
Tiyatro onun için insanı insana insanca anlatma sanatıydı. Her oyun insan için kurulan bir dünyaydı ve Baysan Bey de kurulan o dünya içindeki karakterlerle ilgilenirdi. Karakterin olaylar karşısındaki tutumu onun için önemliydi. Tiyatronun insana bir ayna tuttuğunu düşünüyordu.
Yıllar içinde birçok tiyatrocuyla arkadaş oldu. Birçok oyuna davet edildi ama Baysan Bey, yine de hep bilet almayı tercih etti. Çünkü bilet demek Baysan Bey için ona dünyalar sunan tiyatroculara kendince sunduğu bir katkı, bir teşekkürdü. Biliyordu tiyatrocuların nasıl zorluklarla bu oyunları çıkardıklarını.
Mert Fırat’tan Behzat Uygur’a tiyatrocular onu anıyor
Dün haberi geldi 80 yaşında yaşamını yitirdi. Onu tanıyan bütün tiyatrocular dünden beri yasta. Mert Fırat “Seyirci kooperatifinin ilham kaynağı, her oyunu heyecanla seyreden, tiyatroya ve emeğe aşık, metinlerini dahi tiyatro gruplarından alıp okuyan. Hepimize örnek bir tiyatro insanını kaybettik” diyerek andı Baysan Bey’i.
Reha Özcan “İstanbul’da tüm genç tiyatroların en vazgeçilmez tutkulu seyircisi ve destekçisi, benim manevi babam, Baysan Pamay’ı maalesef kaybettik. Üzüntümü ifade edecek kelimem yok” diyebildi. Nedim Saban “Her yıl ilk oyunumuzu mutlaka seyreden ve her sezon yüzlerce oyun seyreden, tiyatro oyunlarını listeleyen, seyircisine saygı göstermeyen tiyatrolara sinirlenen, tiyatro dostu” diye anlattı Baysan Bey’i.
Onur Ünsal, Zeynep Kaçar, Sermet Yeşil, Behzat Uygur ve daha nice tiyatrocu Baysan Bey’in vefatı sonrasında üzgün olduklarını anlatan paylaşımlar yaptılar.
Genelde sanatçılar vefat ettiğinde arkasından seyirciler yas tutar. Ama bu sefer tersi oldu. Tiyatro tutkunu bir seyirci öldü tiyatrocular yas tutmaya başladı. Tiyatrocu Firuze Engin’in paylaşımı bu istisnai durumu açıklıyordu aslında: “Güle Güle Baysan Abi. Tiyatroyu bizlerden bile daha çok severdin. Varlığın hepimize değerli hissettiriyordu.”
