İtalya’da Felsefi Bilim ve Sanatlar Akademisi (Arti e delle Sienze Filosofiche) tarafından düzenlenen uluslararası şiir ödülününün bu seneki kazananı yazar, çevirmen, dramaturg, oyuncu Tarık Günersel oldu.
Orijinal adı Seneca (anısına) Çağdaş Edebiyat Uluslararası Akademi Ödülü olan yarışamaya pek çok ülkeden 100’e yakın şair katıldı. Günersel, ‘Seneca Sürgünde’ adlı şiirle ödüle başvurmuştu. Eser, 2005 yılında ‘Neron ile Agrippina’ piyesi bağlamında yazılmıştı.
Günersel’in şiirlerini İtalyancaya soprano Burcu Bükem Kuru çevirdi. Akademi’nin Türkiye elçisi ise aynı zamanda senato üyesi olan Serpil Devrim. Kazananlara ödülleri, 14 Ekim günü Bari’de düzenlenecek bir törenle takdim edilecek. Günersel’in birinci olduğu yarışmada, Germain Droogenboodt (İspanya) ikinci, Elena Spataru (Romanya) ise üçüncü oldu.
Opera, tiyatro, sinema, edebiyat gibi pek çok sanat disiplininde çalışan Günersel’in şiirleri ilk kez Murat Belge tarafından Birikim dergisinde yayınlandı. 1991-2014 yıllarında İstanbul Şehir Tiyatrosu’nda dramaturg olarak çalışan sanatçı, 2007-09 ve 2011-14 yıllarında Dünya Yazarlar Birliği PEN Türkiye Merkezi (PEN Yazarlar Derneği) Başkanı olarak görev yaptı.
2010 Tokyo Kongresi’nde PEN Uluslararası Yönetim Kurulu’na seçildi. Günersel son olarak 2021’de Kırmız Kedi Yayınları tarafından yayımlanan ‘Hamlet’i çevirmişti. Sanatçı ayrıca Rosetta World Literatura Onur Ödülü, Rotary Tiyatro Onur Ödülü, 10. Ethos Ankara Uluslararası Tiyatro Festivali Onur Ödülü ve İsmet Küntay En İyi Dramaturg Ödülü’nün de sahibi.
Günersel’in ödül kazanan ‘Seneca Sürgünde’ şiiri:
Seneca Sürgünde
Yaz gelmeden alev alev Korsika.
Yaşayan Ölüler diyarı. Sürgünler yuvası.
Uğranmayan bir çöl, despotluk gölgesi.
Yazı coşkusuz, güzü ürünsüz.
Burada ben Seneca bile ünsüz.
Neyse ki yıldızlar gökte, burada bile.
Onlar da bir gün yanacak kendi ateşleriyle.
Her şeyi yıpratır zaman.
Göl kurur, dağ çöker…
Her şey yok olmakta her an.
Ceza değil bu, yok olma kanunu böyle.
Roma Hukuku yetmez, Doğa Hukuku da var.
Yapıcılıkla iç içe yıkıcılıklar.
Dünyamız da yok olacak bir gün.
Ve ben, Seneca, Korsika’da sürgün,
kimsenin okumayacağı şiirler yazıyorum.
Sana dönebilmek? İyimser bir dilek.
Dağılsın saçların, Roma şehrim, aziz hüznüm,
rüzgârla gönder bir görüntünü bana!
Yontulmadık ne bırakır zaman, sence?
Boş inanç belki ama, bence
büyük eserlere dokunamaz ölüm.
