İnziva kampı

Eğer inziva hala daha benim babamdan gördüğüm gibiyse ve Türk Dil Kurumunda yazılı anlamı da geçerliyse bunun bir kampının olabilmesi bence mantıksız.

çünkü kamp tamım gereği jean Paul Sartre’nin cehennem olarak tanımladığı başka insanların da olabileceği yer olmalı. eğer son moda olan trende göre inziva kampı işletenler eğer tek başına çekilecek sessizlik  ve düşünme yerlerinden bahs ediyorlarsa o zaman da bir insanın kendi evinden çıkmadan yapabileceği bir şey için para ödemesi absürt değil mi allah aşkına.

***

ben babamdan inzivanın tek doğru yaşam biçimi olduğunu görerek büyüdüm. babam bir dönemde evinin kapısına ‘Misafirlik için gelmeyi düşünenler ölümü göze almalı’ yazılı bir plaket bile asmıştı. dedem de böyleymiş ama o vesikasız olan babamın aksine vesikalı deli olduğundan eskiden  bir misafiri evin bahçesinde gerçekten bıçakladığından ona misafir zaten gelmezmiş 

Kapıdaki uyarı mesajından korkmayıp yine de kendisiyle konuşmak için gelebilecekler için babamın evde keskin bıçak, balta ve kılıç koleksiyonu vardı ama eğer halıya kan lekesi olmasını istemezse işi sessiz ve kansız halledecek Meksikadan getirttiği içi esrar dolu bir kaktüsü de bulunuyordu .Doktor Fikret Pamir’in zehirler kitabı da başucu kitapları arasında Nietzsche ve Schopenhauer kitaplarının yanında duruyordu.

***

ben babam kadar radikal  değilim ama insanlardan benim de pek hoşlandığımı söyleyemem  Bu dadacı kimliğimin bir parçası. her hangi bir öldürme zorunluluğu doğmasın diye kimseyi görmeden yaşıyorum.

***

kimseyi görmeden derken tabii ki eşim Rana’yı görüyorum. ama o uzunca bir zamandır beni yok olarak yaşamaya alıştığı için ve hatta beni bir şekilde ölü olarak kabul ettiğinden onunla diyalog kurma problemimiz de olmuyor.

evde inzivanın olmazsa olmazı olan sessizlik  de var yani ama bu maalesef mutlak sesizlik olamıyor. 

çünkü benimle konuşmayı prensip gereği kesmiş olan eşim bu dünyada var olan ve ilerde yenileri de gelecek olan tüm sorunlara çözümü bildiği için bunları gün içinde onunla aynı fikirde olan arkadaşları ile telefonda konuşuyor. hatta  bir kaç defa benim için o hayattayken diye bahs ettiğini bile duydum.

***

evde sessizliğin mutlak olmaması benim kendi içime yönelik sessizliğimi bozamıyor. benim için eşimin sesi beyaz ses gibi o beyaz ses sürerken ben ya kitap okuyor ya da kitap yazıyor oluyorum. 

kitap yazmak ve özellikle insanın pek bilmediği konuda kitap yazması normal insanı çıldırtabilecek düzeyde bir inzivanın zaten kendiliğinden oluşması anlamına geliyor.

çağdaş sanat hakkında kitap yazmaya girişmemi ben daha yeni keman çalmayı öğrenen bir kişinin aynı zamanda senfoni konserinde solo çalmaya da gönüllü olmasına benzetiyorum. yani durum o kadar vahim ve onun gerektirdiği çalışma ve yazma inzivası da onun kadar vahim.

***

şimdi doğal yaşamı bu şekilde olan bir adamın sadece moda oldu diye kalkıp bir yerlere inziva kampına girmek için para ödemesi beklenebilir mi sizce?

tabii şimdi bu tür yerleri işletenler daha şık daha beyaz Turkish görünmesi için kampta Hindistanı çağrıştıran kelimelerle ifade ettikleri tekniklerin de öğretildiğini anlatıyorlar.

tekniklerin çoğu insanları hayatın gerçeğini olduğu gibi görmelerini sağlayacakmış

iyi tamam ama bu kamplar Provence veya Floransa’da açılsaydı buna eyvallah da, kamplar Türkiye’de olduğuna göre bu teknikleri önerenler bizlerin Türkiye gerçeğini olduğu gibi görmeyi neden istemiş olabileceğimizi düşünüyorlar acaba? Çoğumuz bu gerçeği artık görmememizi sağlayacak güçlü teknikler peşindeyiz

***

Bazı yine Hindistanı çağrıştıran tekniklerin ise insanın beynini bütün zehirli düşüncelerden arındıracağı söyleniyor. 

geçmişte espri gücü olan bir psikiyatrist bana benim beynimi tüm zehirli düşüncelerden arındırabilmenin ancak kafamı vücudumda keserek ayırmakla olabileceğini söylemişti,

yani sadece kalabalık Hindistan’da değil tüm buda ve yoga coğrafyasında benim kafamı temizleyecek bir teknik olamaz, bunu galiba üçüncü duble viski başarmaya yaklaşıyor gibi. bu teknik konusunda çalışmalarım sürüyor hatta içerken arada Ommmmm sesini de çıkarıyorum.