Adalet ve Kalkınma Partisi’ni kuruluşunun üzerinden daha birkaç ay bile geçmemişken sadece büyük bir siyasi organizma değil aynı zamanda müthiş bir etkinlik/verimlilik prensibiyle çalışan bir şirket olarak da görmeye başladım.

Esasen yüzde 1 oy alsa dahi her siyasi parti devasa bir siyasi organizmadır; ulusal düzeyde örgütlenebilmek ve seçimlere katılabilmek için içinde onbinlerce insanın görev alması gerekir.

Siyaset, tuhaf bir şey. Tek tek insan egolarının, hırslarının ve çıkarlarının çok ön plana çıktığı bir hayat biçimi.

Parti içindeki bu onbinlerce insanın bu farklı egolarının, hırslarının ve çıkarlarının partinin hedef ve amaçları doğrultusunda yönlendirilmesi, onların her aşamada motive edilip kendi kişisel ego ve hırslarının ötesindeki bir ortak çıkar için yönlendirilmesi, ciddi bir organizasyon kabiliyeti ister.

Ak Parti işte bu organizasyon kabiliyetini sadece tıkır tıkır işleyen az sayıda şirkette görebildiğimiz ölçüde başarabilen partinin adı. Onu şirkete benzetmem de bu yüzden. Yoksa, ‘şirket’ kelimesinin kimilerinde yarattığı kötü anlamları kastetmiyorum.

Bu olağanüstü etkin yönetime çok çarpıcı bir örneğim var.

İstanbul’u kaybetti, ama travmasını çabuk atlattı

Biliyorsunuz 2019 yılında Ak Parti yerel seçimlerde çok ciddi bir yenilgi aldı; İstanbul ve Ankara’da Büyükşehir Belediye Başkanlıklarını CHP adayları Ekrem İmamoğlu ile Mansur Yavaş’a kaybetti.

Bu kayıpların travmasını parti neredeyse hemen atlattı; ve anında bu kayıpların 2024 yılında telafi edilmesi, yani iki büyük belediyenin geri kazanılması için çalışmaya başlandı. Örneğin İstanbul’da Ekrem İmamoğlu’nun göreve başlamasının üzerinden daha bir ay geçmemişti ki, Ak Parti’nin 5 yıl boyunca ısrarla uygulayacağı muhalefet çizgisi de belirlenmişti: İmamoğlu, belediyeyi yönetemiyordu, beceriksizdi… Aynı strateji Mansur Yavaş’a da uygulandı.

Ak Parti’nin müthiş bir propaganda gücü olduğu her zaman hatırlanmalı. Bu güç, partinin canı istediği gün istediği biçimde harekete geçirebildiği sosyal medya ordusundan ve ilaveten partiye yakın iş insanlarının sahip olduğu web haber portalları, TV kanalları ve kağıda basılı gazetelerden oluşuyor.

Bu güç, evet Tayyip Erdoğan ve parti yetkililerinin görüşlerini, faaliyetlerini duyuran birer borazan ama sadece bu işe yaramıyorlar. Erdoğan veya parti yönetimi konuşmasa da bu dev borazan partinin hedef ve amaçları doğrultusunda yayın yapıyor, neredeyse her gün faaliyet halinde.

Çalışmayan yürüyen merdivenler

Bu borazan sayesinde biz yıllardır İstanbul’da kaza yapan, arızalanan veya aksayan her belediye otobüsünden, her toplanmayan çöpten, kapatılmayan her çukurdan haberdarız. Propaganda makinesi bize neredeyse her gün İstanbul ve Ankara’da belediyelerin ne kadar beceriksiz eller tarafından yönetildiğini, daha doğrusu yönetilemediğini anlatıyor.

Bakın birkaç haftadır İstanbul’daki metro istasyonlarının çalışan veya çalışmayan merdivenlerini konuşuyoruz. Normalde böyle bir konuyu konuşmak için çok yaygın bir sorun olması gerekir ama hayır biz tek tek istasyonlardan, onların bir saatliğine veya gün boyu çalışmayan merdivenlerinden haberdarız. 

Belediye kendini yırtıyor ortada böyle bir sorun olmadığını anlatmaya çalışıyor, hatta bir takım videolarda sabotajcılar bile buldular, işte adam gidip acil düğmesine basıp merdiveni durduruyor, hemen ardından iktidar borazanının bir TV kanalı gelip çalışmayan merdivenin önünde haber çekiyor vs.

Mesele şu ki, belediyenin kendini savunmaya çalışması da Ak Parti propagandasına yarıyor, belediyenin iyi yönetilip yönetilmediğine ilişkin tartışma belediye sayesinde daha da büyüyor, yayılıyor.

Bu propagandanın seçim gününe kadar devam edeceğinden, yani tam 5 yıl boyunca uygulanacağından emin olun ve seçimin konularından biri de bu olacak: CHP belediyeleri kötü yönetti diyecek Ak Parti.

Partiler birbirinden öğreniyor mu?

Bu verdiğim örnek, Ak Parti’nin ne kadar etkin, ne kadar uzun erimli düşünerek ve hedef odaklı hareket ederek yönetildiğine dair sadece bir örnek. Böyle onlarca örnek var.

Mesele şu: Ticari hayatta bir şirket, Ak Parti’nin bu söylediğim yöntemine benzer bir yöntem uygulasa, rakibi hemen oturur buna karşı bir cevap hazırlar ve verir. Aynı alanda çalışan, aynı pazarı paylaşan şirketler hep birbirlerini çok yakından takip ederler ve birbirlerinden çok şey öğrenirler.

Siyasi partiler arasında da benzer bir durum vardır. Partiler birbirlerini çok yakından takip ederler ama görüyoruz ki, birbirlerinden pek bir şey öğrenmiyorlar. Ak Parti’nin etkin yönetilmesini sağlayan yöntemleri kimse alıp kendine uyarlamaya çalışmıyor.

Sandık görevlileri örneği

Bir örnek daha vereyim: 2022 yılının Kasım ayında, yani seçime 6 aydan fazla süre varken Ak Parti İstanbul İl Başkanlığı İstanbul’daki sandıklarda görev yapacak 100 bin kişi (yanlış okumadınız 100 bin) belirlemişti. O ay Cumhurbaşkanı Erdoğan da gelip bu 100 bin kişinin 10 biniyle bir salon toplantısı yaptı.

Oysa aynı tarihlerde muhalefeti oluşturan 6 partinin liderleri, ‘Sandık güvenliğini nasıl sağlayacağız’ diye toplantılar yapmaktaydı. Ak Parti’nin ise ülke çapında sandık görevlileri belliydi, bunlara eğitim verilmeye başlanmıştı. Sandık güvenliği ancak sandık görevlilerinin varlığıyla sağlanabilir; sizin bulunmadığınız sandığın güvenliğinden emin de olamazsınız.

Karıncayla Ağustos Böceği hikayesi gibi

Bakın, Mart ayının sonunda yerel seçim var. Göreceksiniz bir iki ay içinde Ak Parti, hangi sandıkta kimlerin görev yapacağını belirleyecek. Muhalefet ise yine son dakikada gönüllüler aramaya başlayacak.

İstanbul’da Ekrem İmamoğlu’nun 2019’daki başarısını tekrarlayıp yeniden seçim kazanması, İyi Parti’nin aday çıkarıp çıkarmamasından bağımsız olarak zaten bir dizi mucizenin bir arada gerçekleşmesine bağlı.

Ama bir de ortada henüz adayı bile olmadığı halde işini şansa bırakmayan, 5 yıldır burayı yeniden kazanmak için çalışanlar var.

Biraz karınca ile ağustos böceğinin hikayesi gibi.

Sizce kim kazanır?