Burası Kimin Odası: Ormanın içindeki evde Melisa ile sincabın oda mücadelesi

‘Yağmur Adam ve En güzel Dans’, ‘Bisiklet Ustası’, ‘Kirpi ve Sergi’, ‘Anneannemin Fotoğrafları’, ‘Çıplak Ayaklılar Orkestrası’… Özge Bahar Sunar’ın kaleminden okuduğumuz bazen dokunaklı, bazen mizah dolu ama hepsi de birbirinden özgün öykü ve masallar bunlar. Yaşamın sonu, umut, kendini kabullenme, engellilik gibi zor konular da dahil hep farklı pencerelerden bakabilen, çocuksuluğu elden bırakmayan yazarlardan, Sunar.

Sunar, son kitabı ‘Burası Kimin Odası’nda bu defa doğaya, sahiplik ve yuva kavramları üzerinden bakıyor, tüm evreni tapulu malı sanan insanoğlunu özellikle sahiplik üzerine düşünmeye, sorgulamaya davet ediyor.

Kitabın ismi kardeşlerin oda kavgasını çağrıştırıyor ilk bakışta. Sonra kapakta minik bir sincabın sadece bacaklarını görebildiğimiz kırmızı çoraplı bir insanı var gücüyle ittirdiğini, bir yerden çıkarmaya çalıştığını görüyoruz. İşte orası adı geçen, kavgası verilen oda.

Aylar sonra evine dönen Melisa inanılmaz bir sürprizle karşılaşıyor; bir sincap odasına yerleşmiş ve oranın kendi yuvası olduğunu iddia ediyor. Saçmaladığını düşünmeden önce kulak vermek gerek. Bahçedeki ağacın dalı pencereden odanın içine kadar uzamış ve sincap da o dalda yaşıyor, yani haksız sayılmaz.

Karşılaştıkları andan itibaren Melisa ve sincap arasında tatlı mı tatlı bir atışma başlıyor. Felsefi diyalogları andıran bu atışmalar kitabın özünü adım adım ortaya çıkarıyor. Melisa odanın kendisinin olduğunu içindeki eşyalarla ispatlamak isteyince sincap da kozalaklarını, cevizlerini seriyor ortaya. Melisa “Bu ev bizimse içindeki her şey de bizimdir” dediğinde “O halde orman bizimse, içindeki her şey de bizimdir, bu ev ormanın içinde” cevabını alıyor ve bu böyle sürüp gidiyor. Anlayacağınız, bu sincapla tartışmak beyin fırtınasına hazır olmayı gerektiriyor.

Ve tüm bunlar olurken Albert Asensio’nun sıcacık çizimleri eşliğinde “Acaba oda kimin olacak?” sorusu bir an olsun zihnimizi terk etmiyor.