Fauda’nın Doron’u cephede

Sonunda vardığım noktada her boka maydanoz araştırmacı dadacı mizah yazarı olmama bakmayın ben sadece şimdi değil yıllardır bu sektör içinde daima olaylara farklı bakabilen gazetecilere ve tabii ki kendime de hayranlık duymuşumdur.

***

Farklı bakabilmekten ne kastettiğimi bir örnekle açıklayayım size.

Ben son salgın başladığında New York’taydım.

Bütün gazeteler tahmin edebileceğiniz gibi sürprizler olmadan rutine bakarak veriyorlardı haberleri.

orada bu kadar insan ölmüş, orada da salgın gözükmüştü ve arada salgını kapıp da hastalığı atlatanlar ile ilgili haberler vardı her tarafta.

***

ben o korkunç günlerde bile haberde farklılık  yapabileni aramaktaydım.

bir gün aradığımı New York Times’ın ‘Style’ bölümünde buldum.

Hatırlayın dönem evde kalmanın zorunlu tutulduğu günlerdi.

Gazetenin style editörü bir muhabirine New York’ta evinde hortlak bulunduğuna inanıp da bu yüzden evlerine gitmekte zorlanan insanların durumunu araştırmaları görevini  vermişti.

Malum filmlerden de bilirsiniz evdeki hortlak teması popüler kültürde çok yaygındır oralarda.

Sonuçta mükemmel bir yazı çıkmış ortaya ,evinde hortlak olduğuna inandığı için salgın öncesinde mümkün olduğunca eve az giren insanların kapanma günlerinde neler yaptığını ve evde var olduğuna inandığı hortlaklar ile ne tür dehşetler yaşadığını anlatan olağanüstü güzel bir yazıydı.

***

işte farklılık ile demek istediğim böyle şeyler.

Gazze’de şimdi yeni bir savaş başladı.

hemen herkesin tutuğu yan belli . Savaş kendi korkunç  rutininde gidiyor, söylenebilecekler de sınırlı şu anda. kimin ne söyleyeceği de az çok belli ama benim farklılık arayan yayın yönetmeni gözüm daha hala nüansı görenin ne yapacağında.

***

Ve sonunda bu savaşta bile farklılık yaratan haber çıktı ortaya.

Bizde de çok izlenen ‘Fauda’ dizisinin kahramanı Doron’u oynayan aktör Lior Raz’ın savaşın başlarında füze saldırısı esnasına çekilen videosu haber yapılmış.

***

ben tabii ki rollerinde cesur rollerde oynayanların gerçek hayatta da cesur olmalarını……

Örneğin Süperman rolün oynayanın bir kaza yerine uçarak gelip gerçek hayatta da can kurtarmasını ve Robert de Niro’nun ortağı olduğu Tribecca Grill’de yemek yiyen dört kişiyi yemekleri beğenmediklerini söylediklerinde onları restoran çıkışında vurdurarak öldürmesini filan bekliyor değilim.

Yani aksi yönde düşünen çok da olsa  hala daha gerçeklik ile film dünyasının hayallerini birbirinden ayırabiliyorum.

***

Bu böyle de yine de Superman fiminin galasında Süpermen’i oynayan aktörün ayağının kayıp düşmesiyle ağlamaya başlamasını veya Robert de Niro’nun yemekleri beğenmeyenlerden özür dilemesini görmek istemediğim gibi Fauda dizisinden cesur korkusuz halleriyle tanıdığımız Doron’un da üzerlerinden çok yüksekte uçarak geçip gittiği belli olan bir füzeden bu kadar korkmasını da görmek istemezdim.

***

Aslında hiç bir film kahramanını gerçek hayatta görmek istemem, onlar hayal ettiğim gibi kalsınlar isterim.

Bunun tek istisnasının olmasını istediğim gün THY’nin  sponsor olduğu ‘Batman Superman’a Karşı’ filminin galasını izlemek için Ertuğrul Özkök ile birlikte gittiğimiz New York’taki gösterimdeydi.

***

Filmin başlamasından 15-20 dakika sonra yanımda oturmakta olan Ertuğrul Özkök horul horul uyumaya başladı.

Film de bayağı uzundu ama film biter bitmez uyandı ve ilk sözü ‘film çok güzeldi’ oldu.

İşte film kahramanlarını gerçek hayatta görmek istemeyişime istisna olmasını istediğim an oydu.

Eğer galada Süpermeni oynayan aktör de olsaydı onu bulup uyanmadan önce Ertuğrul Özkök’ün karşısında durmasını isteyecektim. ve O uyanır uyanmaz ilk gördüğü kişi karşısında dikilmekte olan Süpermen olacaktı ve adam eğer ricamı kırmazsa ona ‘bütün film boyunca uyudun niye güzeldi  diye yalan söylüyorsun’ diye de bağıracaktı. o anda korkudan ya ölür ya da altını falan pislerdi. ne olursa olsun o durumda  her şeyin çok güzel olacağına emindim.

***

Özkök uyurken Süpermen’i aramaya da kalkışmadım çünkü film öncesindeki kırmızı halı anlarında halıda bilinmeyen bir nedenden dolayı  yürüyen Ertuğrul Özkök’ten başka kimseyi de görememiştik.  O da bir kaç denemesinden sonra fotoğraf çektiremeyeceğini anladıktan sonra gelip benim yanıma oturdu. Kırmızı halıdan sonra benim yanım, düşünsenize insan bir kez düşmeye başlamasın nerede duracağı  da belli olmuyor.