Partisi seçim kaybeden başkan o sabah nasıl uyanır?

Bir akşam önce sandıklardan gelen seçim sonuçları onun için tam bir şoktu.

Girdiği son başkanlık seçimini kazanmıştı.

Ama partisi bir gün önce yapılan ara seçimlerde hiç beklemediği bir yenilgiye uğramıştı.

Güçlü başkan o gece pek huzurlu uyuyamadı.

Partisi seçimde yenilen başkan sabah nasıl uyandı?

Sabah uyandığında ne halde olduğunu kendisi aynen şöyle anlatıyor:

“O sabah yorgunluk, acı, öfke ve utanç karışımı bir duygu ile uyandım. Ringde iyi dayak yemiş ağır siklet boksörü gibiydim. En acısı da medyadaki yorumlardı. Halkın bilgece karar verip oy kullandığını ima ediyorlardı.”

Acaba Erdoğan 1 Nisan sabahı nasıl uyanmıştır?

Bunları okurken kendime soruyordum.

“Acaba Cumhurbaşkanı Erdoğan 31 Mart seçiminin ertesi sabahı gerçekten böyle bir duygu ile uyanmış olabilir mi?”

Düşünün 22 yıldır girdiği bütün seçimleri kazanmış güçlü bir siyasetçi…

Ve kazandığı seçimden 10 ay sonra bir başka gece sandıklar açılıyor ve partisi kimsenin beklemediği bir yenilgiye uğruyor.

Böyle bir siyasetçi böyle bir seçim ertesi sabah nasıl bir ruh haliyle uyanır sizce?

CHP’liler dışarıda kutlama yaparken insan nasıl uyur?

Cumhurbaşkanı Erdoğan nasıl uyanmıştır bilmiyorum.

Bir gece önce Cumhuriyet Halk Partililer kutlama yaparken kendi partisinde büyük şaşkınlık yaşanıyordu.

Ama ABD Başkanı Obama 2010’da yapılan kısmi seçimlerde Demokratların aldığı yenilgiden sonra ertesi sabah işte bu mood’da uyandığını kelimesi kelimesine böyle ifade ediyor:

“Ringde fena dayak yemiş ağır siklet boksörü gibiydim…” 

Bayramın ilk ve ikinci günü biraz gecikmeyle ABD’nin eski Başkanı Barack Obama’nın 2020’de çıkan hatıra kitabını okudum.

Çok samimi ve kendini hiç saklamayan, esirgemeyen, kollamayan bir cesaretle yazıldığı için de büyük keyifle okudum.

Seçim yenilgisinden sonra AirForce One uçağının hali

2010 yılında Demokratların aldığı ağır yenilgiden sonra Japonya’nın Yokohoma şehrinde yapılan G 20 toplantısına gidiyor.

Seçimler 2 Kasım 2010’da yapılmış ve Obama hemen ertesinde G 20 toplantısı için uçuyor.

AirForce One uçağındaki 10 saatlik yolculuğu da işte o sabahın etkisiyle anlatıyor.

Uçakta durum şuymuş:

“Michelle öndeki kabinde uyuyordu. Valerie toplantı salonunun yan tarafındaki koltuğa yatmıştı. Danışmanların çoğu yere uzanmıştı…

Bense bir türlü uyuyamıyordum.”

Böyle bir sahneyi A 330 uçağında asla hayal edemezsiniz.

Çünkü ancak Demokrat Partili bir başkanın uçağında böyle sere serpe bir sahne mümkün olabilir.

Unutmak için danışmanlarla 10 dolarına kağıt oynuyor

İşte bu ruh halinde zaman geçirmek için birkaç danışmanı ile 10 dolarına kağıt oynamaya başlamış.

“Ama konsantrasyonum sıfırdı” diyor.

İkinci elden sonra danışmanı “Bu oyunda desteyi değiştiriyoruz, çünkü bunlar bize şans getirmedi” diyor.

Seçim yenilgisinden sonra bile kibirli bir hava vermiştim

İşte uçakta böyle bir ruh halinde kaybedilen seçimin kendince tahlilini de yapıyor.

“Uyguladığım Obamacare sağlık güvencesi politikası yanlıştı. Clinton’ın yıllar önce terk ettiği politikaları uygulamakta ısrar etmiştim. Üstelik seçimin ertesi günü bu konuda eleştiriler geldiğinde onları da reddetmiş, hükümetin  uyguladığı yanlış politikayı savunmaya devam etmiştim. Gazetecilerin, yorumcuların gözünde kibirli, kendinden geçmiş bir politikacı izlenimi bırakmıştım. Yaptıklarının kefaretini ödememiş bir günahkar gibiydim gözlerinde” diyor.

Arkasından gelen cümle ise siyasette vicdanen doğru olanı yapmakla siyasetin gereğini yerine getirmek arasındaki trajik çelişkiyi çok güzel anlatıyor.

“Ama” diyor, “20 milyon insana sağlık sigortası imkanı veren bu kanunu çıkardığıma pişman değilim…”

Evet, o hezimet denebilecek seçimin ertesi sabahında dünyanın en büyük süper gücünün başındaki insan işte böyle bir ruh halindeydi.

Ve yaptığı muhasebe de buydu…

Yenilen boksör yenildiğini asla itiraf etmemeli mi?

O nedenle ben de şunu merak ettim.

Acaba Cumhurbaşkanı Erdoğan 31 Mart seçiminin ertesi sabahı nasıl bir ruh haliyle uyanmıştır?

Ve böyle bir vicdani ve siyasi muhasebe yapmış mıdır?

Yoksa yıllar önce Demokrat Partili senatör Harry Reid’in Obama’ya verdiği şu tavsiyeyi mi uygulamıştır: 

“Biliyor musun Barack, ben küçükken boks oynadım. İki şeyi çok iyi öğrendim. Yumrukları savuşturmayı ve yenilgiyi asla itiraf etmemeyi…”

Böyle bir sorunun cevabını Cumhurbaşkanının A 330 uçağının içinden beklemeyecek kadar gerçekçiyim elbette.

Acaba kendisi bir gün Obama gibi böyle bir yenilgi gecesinde neler düşündüğünü anlatabileceği bir kitap yazar mı…

Başkan adayı için uzun bacaklı solcu kızları etkileme taktiği

Tabii kitapta en sevdiğin bölüm hangisiydi, diye sorarsanız cevabım banko şu olacaktır:

“Bir Cumhurbaşkanı adayı uzun bacaklı solcu güzel bir kızı etkilemek için hangi kitapları okumalı?”

Abartmıyorum.

Obama hatıralarında bunun formülünü de veriyor.

Yani kendi formülünü.

Kitaptan aynen aktarıyorum:

(*) SOLCU KIZLAR İÇİN: “Benimle aynı binada kalan uzun bacaklı güzel solcu kızla sohbet ortamı yaratmak için Marcuse ve Marx’ı okudum.”

Siyah giyinmiş biseksüel kızı etkilemek için Foucault okumalı

(*) BANA YÜZ VERMEYEN SOSYOLOJİ ÖĞRENCİSİ İÇİN: “Bana hiç yüz vermeyen sosyoloji öğrencisi güzel kızla ilişki kurabilmek için Frantz Fanon ve şair Gwendolyn Brooks’un kitaplarını tercih ettim.”

(*) SİYAH ELBİSELİ BİSEKSÜEL KIZ İÇİN: “Hep siyah elbiseler giyen biseksüel genç kızı etkilemek için Michel Foucault ve Virginia Wolf’un kitaplarını okudum.”

(*) VE ACI İTİRAF: “Genç kızları etkilemek için takındığım bu psödo entellektüel haller hiç yeterli değildi. Bu sayede sadece çok iffetli arkadaşlıklar kurabildim.”

Çok samimi ve sempatik ifadeler değil mi.

Bunu da ancak demokrat bir başkan yapabilir.

Bu üç adam neden aynı anda saate bakıyor

Obama’nın kitabından bir de çok düşündürücü bir fotoğrafı aktarayım. 

1 Eylül 2010 günü Washington’da White House’ın Blue Room’unda çekilmiş.

Karede bugünün şartlarında artık bir araya gelmesi mümkün olmayan dört kişi görüyoruz.

ABD Başkanı (Obama), İsrail Başbakanı Netanyahu, Filistin Devlet Başkanı Mahmud Abbas ve Mısır Devlet Başkanı Hüsnü Mübarek.

Fotoğrafta dikkatimizi çeken bir şey var.

İsrail, Filistin ve Mısır başkanları aynı anda saatlerine bakıyorlar.

İftar saati geldi mi diye bakıyorlarmış

Aradan 14 yıl geçmiş unutmuşum. 

Neden saate bakıyorlar diye merak ettim.

Ramazanmış ve Beyaz Saray’daki akşam yemeği iftar saatine göre ayarlanacakmış.

Obama o anı şöyle anlatıyor:

“Ramazandı ve masaya oturmak için iftar saatinin gelmesini bekliyorduk…”

İnsanların birbirlerinin inançlarına saygı saatleriyle konuştuğu bir dünyadan sadece silahların konuşabildiği bir dünyaya gelmişiz.

Fotoğrafa uzun uzun baktım.

“Neler oluyor” şarkısını mırıldanmaktan başka bir şey gelmedi aklıma.

***

(*) BARACK OBAMA: A Promised Land”, Crown, 2020 (Kitabı Fayard tarafından  yayınlanan ‘Une Terre Promise” adlı Fransızca çevirisinden okudum.)