Annem Sağ Olsun

Annesinin adı geçtiğinde hala suratını hüzün ve duygu seli kapladığını gördüğüm İsmail küçükkaya’ya yakın zamanda kaybettiği Halise hanım hakkında kitap yazması fikrini galiba kitabın arka kapak yazısını da yazan Nihal Kemaloğlu vermiş.

Çok da iyi yapmış çünkü ismail’e böyle bir kitabı yazmaya girişme fikrini iletmeye ben cesaret edemezdim.

***

çünkü yazı türleri arasında otobiyografinin en zor türlerden biri olduğunu biliyorum.

kitabın İsmail’in annesine yönelik sevgi ve şükranlık mektubu olduğunu bilmeme rağmen dikkat eder misiniz buna otobiyografi dedim.

çünkü hayat kendi içinde her ne kadar bizlere farklı yönler çizse de sonuçta hepimiz annelerimizle sonuna kadar ‘Bir’iz.

Hatta en başta aynı  vücuduz. 

Ve o aynı vücut olduğumuz günlerde belki de bizim hayat boyu taşıyacağımız karakterimiz, gücümüz ve zayıflıklarımız da belirleniyor.

vücutlarımız ayrıldıktan sonra bile hayatımızın sonuna kadar sanki hala annemizle ‘Bir’miş gibi yaşamayı sürdürürüz.

***

Annesini kaybettiği gün ’acaba şimdi mi arasam  yoksa biraz beklesem mi’ diye düşünürken televizyonda İsmail’i gördüm, acı haberi yeni almıştı ve sanki kendi cenazesine gidiyor gibiydi surat ifadesi. Bir anlamda aslında kendi cenazesine de gidiyordu tabii ki çünkü annenin ölümü çocuğun da büyük bir parçasının ölümüdür daima.

***

Vücutlarımızın annemizle bir olduğu günlerde temeli atılan o sevgi hiç bitmez, vücudumuzun o parçası bu hayattan gittikten sonra belki daha da artar o sevgi. çünkü olağanüstü özlem de eklenir sevgiye.

***

Özlem ve sevgi bir arada olağanüstü yıpratıcıdır. annesinin gidişinin üstünden zaman geçmiş olmasına rağmen bunun ismail’i hala yıpratmakta olduğunu görüyordum.

Bu nedenle ‘Annem Sağ Olsun’ kitabını görünce ismail için  sevindim, çünkü çoğu zaman yazmak kendimizle ve hayatla yüzleşme ve bize yaşamın acımasızlığıyla başa çıkma gücünü biraz verebilir.

***

Bunun yanında bu kitap bana başta ‘Bir’ vücut olan ismail ile halise’nin hayat serüvenini oğulun kaleminden okuma ve annenin o oğlun oluşması ve dünyayla başa çıkabilmesi için ne fedakarlıklar yaptığını, nasıl da muhterem bir insan olduğunu tekrardan gösterdi.

***

Bu kitap benim için İsmail’in bugün yanında olmasa da annesinin elini öpüp alnına koyduğu bir belgedir.