Olimpiyata Biles damgası: Herkesi büyüledi
Türkiye'ye atıcılıktaki ilk madalyasını kazandıran ve rahat atışlarıyla dünyada gündem olan Yusuf Dikeç, 'Dünyada Yusuf Dikeç olarak değil de bir Türk sporcusu olarak gündemde olmaktan dolayı kendim ve ülkem adına çok mutluyum' dedi.
Paris 2024 Olimpiyatları’nda karışık takım 10 metre havalı tabanca kategorisinde Şevval İlayda Tarhan’la beraber gümüş madalya kazanan milli atıcı Yusuf Dikeç, kendisinin yalnızca bir simge olduğunu, bir Türk sporcunun dünya gündeminde yer almasından dolayı çok mutlu olduğunu söyledi. Dikeç’in açıklamaları özetle şöyle…
Bu kadar ses getireceğini beklemiyordum: Yardımcı ekipman kullanmadan gerçekleştirdiğim atışların bu kadar ses getireceğini hiç tahmin etmiyordum. Her zamanki gibi atış pozisyonumuza geçtik ve atışımızı yaptık. Bu, sadece benim başarım değil Türkiye Cumhuriyeti’nin başarısı. Bu yarışmaya çok iyi hazırlandık. Gönül isterdi ki altın madalya alalım ancak son anda gitti. Olimpiyat rekorunu atarak finale çıktık. Bu, bizim için hem rahatlık hem de biraz baskı oldu. İlayda ile son anımıza kadar iyi mücadele ettik, iyi savaştık.
Kendimi en rahat hissettiğim pozisyon: Her atıcının kendi anatomik yapısına uygun bir duruşu var. Kendimi en rahat hissettiğim, vücudumun en stabil tutabildiğim pozisyon oydu. Dışarıdan sakin görünsek de içimizde fırtınalar kopuyordu. Bu hareketin bu kadar çok ses getireceğini de tahmin etmiyordum.
Yusuf Dikeç sadece bir isimdir ve simgedir: Genç sporcu arkadaşlarıma her zaman ‘Asli görevimiz tabii ki madalya kazandırmak ama ikincil görevimiz de ülke temsiliyetidir. Üstünüzde milli takım forması varken tavırlarınız, davranışlarınız, yaşam tarzınıza dikkat etmeniz lazım’ diyorum. Herhalde o genç insanların, atıcıların gönüllerinde bir yer kazanmışız, sempatilerini kazanmışız ki bu kadar büyük olumlu yanıt geldi. Ayrıca beni mutlu etti. Yusuf Dikeç sadece bir isimdir ve simgedir. Dünyada Yusuf Dikeç olarak değil de bir Türk sporcusu olarak gündemde olmaktan dolayı kendim ve ülkem adına çok mutluyum.
Üstümüzde baskı vardı: (Final maçından önce takım arkadaşı Şevval İlayda ile ne konuştuğu ve neler hissettiği? sorusu üzerine) Aslında hem mutluluğu hem hüznü beraber yaşadık. Akşam İlayda, ben ve Erdinç hocam beraber oturuyorduk. Üstümüzde 85 milyonun ağırlığı, baskısı vardı. Bizi biraz gerdi aslında. Yapabileceğimizin en iyisini yapmaya çalıştık. Daha fazlası olur muydu bilmiyorum ama yapabileceğimizin en iyisini yaptık. Keşke altın olsaydı.
Motivasyon kaynağı 9 yaşındaki kızı: Dünyadaki tek varlığım, yaşam kaynağım kızım Başak. Gitmeden önce hep bana taktik veriyordu. Cimnastik yaparken ‘Sen nasıl yapıyorsun?’ diye sorduğumda ‘Kendime (Yapabilirsin Başak, kazanabilirsin) diyorum. Sen de aynısını yap’ dedi. Yarışmadan bir gün önce Başak’la görüştük. Normalde dikkatimi, konsantrasyonumu dağıtmamak için telefonumu açmıyorum ama yaşam sevincim, yaşam pınarım kızımla konuşmak bizi artı yönde motive etti.
Madalya 24 yıllık emeğin sonucu: İnsanlar bazen ‘Çok rahat, eli cebinde madalya aldın’ diyor. O dışa yansıyanı. Madalyada 24 yıllık çalışma ve emek var. Haftanın 6 günü antrenmana geliyorum, 4-5 saat antrenman yapıyorum. 24 yılın sonunda da keşke altın olsaydı ama yine de ulaştık. Geçmişteki başarılarıma baktığım zaman Avrupa ve dünya şampiyonaları, Akdeniz Oyunları, İslami Dayanışma Oyunları… Hepsinin madalyası var. O koleksiyonda eksik olan olimpiyat madalyasıydı. Koleksiyon altın olsa tamamlanacaktı, çok küçük bir parçası kaldı. Bu olimpiyatta altın madalya alsaydım bırakmayı düşünüyordum. Ama çok iyiyim, İlayda da çok iyi. Nasip olursa 2028’de altın madalyayı alacağız, öyle bırakacağız. Atışı belki bırakırız ama bu ülkeye, bu camiaya değişik yollardan hizmet etmeye devam edeceğiz.
Genç atıcılardan beklentisi yüksek: Spora çok geç başladım, 28 yaşında başladım. İlk başlarda Avrupa’da, dünyada yarışmalara gittiğimiz zaman finale çıkmayı başarı gibi görüyorduk. ‘Niye madalya almayalım? Niye Avrupa, dünya, olimpiyat şampiyon olmayalım?’ diyorduk. Bugün 24 yılın sonunda ülke, federasyon, camia olarak artık olimpiyat ikinciliğine üzülür hale geldik. Poligonda çalışan bir sürü genç arkadaşımız var. Bu gençler bizi çok çok daha geçecek. Atıcılık çok fazla tanınan, bilinen bir spor değil. Çok medyatik bir spor da değil. Umarım bu vesileyle ülkemizdeki birçok gence ulaşırız ve onlar da bu spora başlar. Yaşım ileri olsa da çok çalışmanın sonunda böyle bir başarının elde edilebileceğini de gösterdik gençlere. Onlara, ‘Hiç olmamış bir şeyi yapabilirsin’ demekle ‘Olmuş, somut bir şeyi yaparsın’ demek farklı. Bir şeyi çok istemek değil, istediğin şeyi elde edebilmek için sarf ettiğin çaba önemli.