Yetim derneği, iki engelli çocuk ile annesini kapı dışarı ediyor

Eşi epilepsi hastalığından hayatını kaybeden Özlem Dur, 2017 yılında zihinsel engelli kızları Zeynep (23) ve Sinem (17) ile Keçiören Belediyesi tarafından, hayırsever İ.H.İ.’nin Bademlik Mahallesi’nde 4 katlı binanın giriş katındaki evine yerleştirildi. Engelli kızlarıyla 5 yıldır evde kira ödemeden oturan Özlem Dur’a, ‘Yetim ve Öksüzler İçin El Ele Derneği’ tarafından tahliye ihtarnamesi gönderildi. İhtarnamede, Özlem Dur’un 1 Temmuz 2017’den itibaren oturduğu söz konusu dairenin eski maliki İ.H.İ. tarafından Yetim ve Öksüzler İçin El Ele Derneği’ne bağışlandığı belirtildi. Dairenin derneğe bağışlandığına ilişkin tapu senedi de eklenen ihtarnamede şöyle denildi:
“Anılan taşınmaza ilişkin olarak tarafınıza geçici ikamet izni verilmiş olmakla beraber, ikamet izni süresi 7 Temmuz 2023 tarihinde sona ermiştir. Aynı şekilde konutta kalmanıza sebep olabilecek kiracılık veya bir başka ayni hak oluşturucu işlem de söz konusu değildir. İkamet izninizin süresi dolmuş olduğu halde ve de sözlü olarak defalarca konutu tahliye etmeniz gerektiği tarafınıza bildirilmiş olmasına rağmen hali hazırda konutta oturmaya devam etmeniz Türk Ceza Kanunu’na göre ‘haksız el atma’ suçunu işlemeniz anlamına gelmektedir. Aynı şekilde bu eyleminiz maddi manevi tazminatı ve ücretsiz kullanımdan dolayı ecri misil davası açılmasını gerektirir niteliktedir. Söz konusu taşınmazın derneğimize kayıtlı olan destek olduğumuz ihtiyaç sahibi ailelerin acil barınma ihtiyacı ve dernek faaliyetleri için kullanılması zorunlu ve gereklidir. İhtarnamenin çekildiği tarihten itibaren 15 gün içinde daireyi tahliye etmenizi, aksi halde ‘haksız el atma’ sebebiyle tahliye davası ve Cumhuriyet Başsavcılığı’na suç duyurusunda bulunacağımızı ihtar ederiz.”

‘Çok çaresizim’

Evde oturmaya devam eden Özlem Dur, çocukları için aldığı evde bakım parası ile sadece ihtiyaçlarını karşılayabildiğini söyledi. Ev kirası ödeyecek gücü olmadığını belirten Özlem Dur, şöyle konuştu:

“Benim öz anne ve babam bildiğim kişiler yıllar sonra ‘Biz senin öz ailen değiliz, git anneni babanı bul’ diyerek, beni evlendirdiler. Bir daha da yüzlerini görmedim. Büyük kızım Zeynep yürüyor; ancak ellerini kullanamıyor. Küçük kızım ise belden aşağısını kullanamıyor. Çocuklarım için aldığım 8 bin 600 TL evde bakım parası bez ve ilaç masraflarına gidiyor. Kızımın kullandığı ilaçlardan birini SGK karşılamadığı için kendi cebimizden ödemek zorunda kalıyoruz. İki engelli çocuk ile geçim zor. Şimdi bizi evden çıkarmak istiyorlar. Ben şimdi iki engelli çocuğum ile nereye gideyim? Beni kaderime terk ettiler. Ben kira mı ödeyeceğim yoksa çocuklarımın karnını mı doyuracağım? Kendim için hiçbir şey istemiyorum, sadece yavrularım için huzurlu, sıcak bir yuva istiyorum. Bir anne olarak benim görevim çocuklarıma bakmak. Çocuklarım benim için her şeyden daha önemli. Şu anda çok çaresizim. Bir çıkmaza girdim.”

Dernek yetkilileri ise konuyla ilgili açıklama yapmak istemediklerini söyledi.

Vicdansızlığın bu kadarı pes dedirtti: Bakımevi değil işkencehane